چهار دنیای ما

در درون ما چهار دنیاست این ، برای تمامِ آدمهاست یک جهان جهانِ بودنهاست : مملو از خوشیها یا دردها مملو از گریه ها و باز لبخند روحِ قلبِ ما بیشتر آنجاست یک جهان ، دنیای بازیافت است : چون که قلب پژمرد میرود آنجا باز روحِ قلب جلا می یابد بازِ جانِ قلب صفا میگیرد و اینگونه قلبِ ما نمی میرد یک جهان ، بهشتِ درونِ ماست : مملو از شادی و نیکی و مهر است پُر از طلای احساسهای خوب پُر از الماسهای از عشق صیقل خورده قلب وقتی شاد میگردد وقتی دوستی و مهر میبیند آن دم که مملو ,جهان منبع